- Co ludzie wiedzą o gminie?
Wiedzą, że jest to podmiot publiczny, który znajduje się najbliżej nich i ich potrzeb, na które może na bieżąco reagować. W odróżnieniu od administracji usytuowanej na wyższych szczeblach i poziomach, mieszkańcy mają tutaj poczucie realnej sprawczości. Wybierają piastunów organów gminy, którzy zarządzają ich sprawami. Mogą też wyrażać swoją opinię na różny temat i w różnych formach (np. w formie konsultacji społecznych i referendów). Mogą ponadto decydować o przeznaczeniu określonych środków finansowych na konkretne cele (budżet obywatelski). Inicjują także chętnie wprowadzanie określonych zmian (w formie wniosków lub petycji).
- Czy usługi niematerialne są dostrzegane przez administrację?
Ich organizowanie i świadczenie jest istotnym obszarem jej działania. Administracja świadczy coraz większą liczbę usług niematerialnych, z których korzysta każdy z nas. Dotyczy to np. usług świadczonych w ramach szkoły, szpitala, biblioteki, muzeum, teatru i opery. Administracja ponosi znaczne koszty związane z ich świadczeniem i dąży do nieustannego poprawiania ich jakości.
- Co warto wiedzieć o administracji kulturalnej?
Administracja kulturalna może być postrzegana z różnych perspektyw. Z jednej strony może to być administracja w sensie podmiotowym, a więc organy i jej pracownicy, którzy w swoich działaniach kierują się określonymi wartościami i zasadami. W tym kontekście można ją zatem rozpatrywać jako pewien standard w administrowaniu i kontaktach z obywatelami/mieszkańcami. Z drugiej jednak strony, zdecydowanie częściej przyjmowaną perspektywą, jest odnoszenie tego rodzaju administracji do podmiotów publicznych realizujących zadania w zakresie kultury, a więc nawiązujących do dziedzictwa kulturalnego, o którym mowa w przepisach Konstytucji RP. Tego rodzaju administracja zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług niematerialnych i działa w szczególności na podstawie: Konstytucji RP, ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ustawy o muzeach oraz ustawy o bibliotekach. Świadczy ona usługi w stworzonych w tym celu instytucjach kultury, posiadających szczególny status prawny.
- Jak działa oświata samorządowa?
Oświata samorządowa działa na podstawie i w granicach prawa, które w obszarze prawa powszechnie obowiązującego wyznacza przede wszystkim: Konstytucja RP, ustawa Prawo oświatowe, ustawa o systemie oświaty oraz liczne rozporządzenia wykonawcze.
Oświata samorządowa działa na zasadzie powszechności i obligatoryjności (choć ta zasada jest ograniczona do określonego wieku usługobiorców). Konstytucja RP wprowadza powszechne prawo do nauki, ale kreuje jednocześnie obowiązek szkolny i obowiązek nauki. Akty prawne niższego rzędu nakładają z kolei na konkretne osoby obowiązek uczęszczania do określonych jednostek systemu oświaty, a więc realizowania obowiązku szkolnego w odgórnie narzuconych formach. Mimo takiego określenia tematu, możliwe jest także realizowanie obowiązku szkolnego poza szkołą, choćby w ramach nauczania domowego lub w formach pozaszkolnych, jak np. poprzez przygotowanie zawodowe u pracodawcy.
Oświata samorządowa działa też w oparciu o zasadę decentralizacji. Oznacza to m.in., że to na niższych szczeblach - właśnie bliżej mieszkańców - następuje decydowanie o szczegółowej ofercie edukacyjnej (choć już ramowe plany nauczania określa rozporządzenie) oraz wsparciu finansowemu przekazanemu na ten cel. W obrębie samej jednostki systemu oświaty następuje także włączenie usługobiorców i ich przedstawicieli w zarządzanie szkołą (np. rada rodziców, samorząd uczniowski).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz